Select Page

Als blogger of bijberoeper heb je vast tienduizenden ideeën. Ik weet dat ik iedere dag wel een handvol nieuwe ideeën heb voor mijn blog en mijn bijberoep. Ik praat met iemand over een idee en denk daarna “Yes! Daar ga ik werk van maken!”. Vol enthousiasme stort ik me vervolgens op het nieuwste en vooral het glimmendste project als een overambitieuze ekster.

Alleen zitten er helaas maar vierentwintig uur in een dag en kom ik er lang niet toe al die ideeën uit te werken, overambitieuze ekster of niet. En soms sla je door dat besef van hoe weinig tijd je hebt of door de hoeveelheid ideeën die je hebt, helemaal tilt. Ik ken het gevoel maar al te goed.

Waarom het zo belangrijk is om zaken af te werken

Uiteraard willen we allemaal een nieuw product of een geweldige blogpost op de wereld afvuren. We willen dat mensen massaal onze producten kopen, reageren en ons de nodige schouderklopjes geven. We zijn uiteindelijk allemaal maar mensen. En al die zaken gaan nooit gebeuren als je niets afwerkt.

Maar naast de eeuwige roem en de eindeloze hoeveelheden respect, leer je ook zoveel bij door het doorzetten en het ploeteren. Bij ieder project zal je zo de nodige tegenslagen tegenkomen. Misschien loop je tegen een gigantische writer’s block aan net als je een nieuw blogbericht wil schrijven. Misschien heb je een klant die niet altijd tijdig feedback geeft. Misschien merk je dat je als je een project alleen moet doen, je gewoon niet gemotiveerd genoeg bent. Je leert zoveel uit die tegenslagen, waardoor je als je aan nieuw project begint als een overambitieuze ekster, je weet wat je te wachten staat en intussen heb je al een oplossing klaar voor dat ene probleem waarmee je de eerste keer sukkelde.

Daarnaast werkt het zo motiverend, zaken afwerken. Er zijn de nodige schouderklopjes als je je project met de wereld deelt en die zijn zeker niet onbelangrijk, maar er is ook dat gevoel van: “Amaai, ik heb dat gemaakt!”. Je bent trots op je werk en dat geeft je het nodige zelfvertrouwen om bij je volgende project nog een stapje verder te gaan. Je weet dat je iets kan, want je hebt het al een keer gedaan, maar deze keer kan je nog verder gaan, nog creatiever uit de hoek komen, nog zottere ideeën uitwerken. Zo bouw je je kennis en skills op. Voor je het weet ben je een expert in je veld net omdat je niet hebt opgegeven en koppig hebt doorgezet.

Kies één ding en ga ervoor

Stap één is sowieso de moeilijkste. Slechts één project kiezen. Eéntje. Ik weet het, ik weet het, we hebben allemaal duizenden ideeën. Waarom er maar ééntje kiezen als we er aan twee, drie of zelfs meer tegelijk kunnen werken? Deze keuze brengt ongetwijfeld heel wat keuzestress met zich mee. Eéntje is geentje.

Misschien voelt het aan alsof je daardoor nooit meer aan die andere projecten gaat toekomen. Niets is minder waar. Door je te focussen op één project ga je daarvan het allerbeste maken. Door bezig te zijn met tien projecten tegelijk, ga je ze allemaal een beetje aandacht geven, maar nooit je volledige aandacht waardoor je er nooit het allerbeste van gaat kunnen maken. Je focussen op één project en dat zo goed mogelijk proberen af te werken duurt een pak minder lang dan je aandacht verdelen tussen tien projecten en die proberen af te werken. Voor je het weet is dat ene project dat je hebt uitgekozen klaar en kan je vol goede moed en bakken zelfvertrouwen beginnen aan het volgende project

Voor je je project kiest kan je jezelf de volgende vragen stellen. Daardoor kan je beter afleiden of dit het project is waar je je nu op wil focussen:

  • Is er een bepaalde skill die je wil leren? Software die je beter wil leren gebruiken of een toestel dat wil leren hanteren? Zal je zo’n skill leren tijdens dit project?
  • Hoeveel tijd heb je om aan dit project te werken? Hoeveel tijd wil je jezelf geven? Is er een deadline?
  • Is dit project iets wat je alleen kan doen? Kan je iemand overhalen of eventueel zelfs betalen om je te helpen?
  • Wanneer is het project “klaar” voor jou? Hoe kan je het succes van dit project meten?

Deel je project op in piepkleine stukjes

Hoera! Je hebt een project gekozen om mee aan de slag te gaan. Proficiat! Een tijdje terug schreef ik al een blogbericht over piepkleine doelstellingen. Piepkleine doelstellingen zijn zo klein, dat je niet het gevoel hebt dat ze werk zijn. Stel dat het project dat je gekozen het een digitaal e-boek maken en verkopen is. Als je dat naast alle andere dagdagelijkse taken moet doen, dan lijkt het een gigantische taak. Maar als je het opdeelt in kleinere stukjes, valt het allemaal mee.

  • Verzin een titel
  • Schrijf een intro van vijfhonderd woorden
  • Maak een overzicht van al je hoofdstukken
  • Schrijf de eerste vijfhonderd woorden van het eerste hoofdstuk
  • Schrijf de volgende vijfhonderd woorden van het eerste hoofdstuk
  • Maak de foto’s die je nodig hebt voor het eerste hoofdstuk
  • Maak de foto’s die je nodig hebt voor het tweede hoofdstuk
  • Ontwerp de cover van je e-boek
  • Ontwerp de intropagina van je e-boek
  • Ontwerp de pagina’s voor het eerste hoofdstuk
  •  …

Door op deze manier te werken blijft je project haalbaar en doenbaar. Het vergt wat planning, dat zeker wel, maar door je project op te delen en dan nog eens op te delen en dan nog eens op te delen, kom je tot zulke kleine to do’s, dat het allemaal best wel meevalt. Als je even een halfuurtje of zelfs een uurtje vrij hebt, dan kan je werken aan je project. Je kan even sleutelen aan je project tijdens je middagpauze of terwijl je op de trein naar je werk zit. Alle kleine beetje helpen.
Door op deze manier te werken, heb je het gevoel dat je project vooruit gaat ook al is het soms met miniscule stapjes. Vooruitgang is vooruitgang. Voor je het weet is je e-boek af en kan je het beginnen verkopen.

Done is better than perfect

Uiteraard wil je een meesterwerk maken, maar soms kan dat perfectionisme in de weg komen te staan van je project. Het kan goed zijn dat je project niet verloopt zoals jij in gedachten had en ik ben er zeker van dat dat ook zo zal verlopen. Er zijn de tegenslagen waar ik het in het begin van dit artikel over had.

Daarnaast vergelijken we onze projecten maar al te graag met wat anderen aan het doen zijn. Bij anderen lijkt het altijd vlotter, makkelijker en beter te gaan. Schijn bedriegt. Ga er maar vanuit dat anderen even hard zuchten en zwoegen als jij.

Op een bepaald moment moet je beslissen dat je project klaar is. Done. Je kan eeuwig blijven sleutelen aan de details, maar gaat dat een verschil maken? Je bent je waarschijnlijk op de details aan het focussen omdat je weet dat het project niet is wat je zou willen dat het is. Je wil het beter en beter en beter maken, maar dat doe je niet persé door je te focussen op de details. Details spelen daar een rol in, maar misschien mis je nog wat skills, mis je nog wat inzichten. Hoe zeer je ook je best hebt gedaan voor dit project, je bent nog geen expert.
Net daarom moet je op een bepaald moment zeggen: “Dit is het beste wat ik er nu van kan maken. Voor mij is dit project klaar,”. Bij je volgende project ga je alles wat je hebt geleerd uit dit project kunnen toepassen en ga je merken dat het een pak vlotter gaat en dat het resultaat beter is. Dus bijt even door, neem het resultaat voor wat het is en ga bij je volgende project nog een stapje verder.

Conclusie? Kies een project en stort je daarop. Breek je project in piepkleine, zeer haalbare to do’s en leg dat stemmetje van de twijfel het zwijgen op. Maak er iets geweldigs van, maar verlies jezelf niet in perfectionisme. Zeg dat iets klaar is ook al is het misschien nog niet helemaal wat jij voor ogen had. Zie het project als een avontuur waardoor je zoveel gaat bijleren, gaande van nieuwe vaardigheden tot je dingen over je eigen persoonlijkheid. En vergeet nooit dat we onze eigen grootste critici zijn.